Na zonneschijn komt... regen!

Wat was het heet in de eerste weken van augustus. Ik vond het haast niet uit te houden en als ik niet had hoeven werken had ik waarschijnlijk helemaal niets uitgevoerd. Zó warm, niet normaal!

Op het plein voor mijn flat speelden de kinderen tot diep in de nacht. Overdag was er niemand te zien. Ik ving dit gesprekje op: 

Een jongen van een jaar of 5 riep:  'Hé man, hoe heb jij vannacht geslapen?' 

Een andere jongen (ongeveer even oud): 'Slecht, man, veel te warm!'

De eerste jongen: 'Ja, ik ook...' 

Ze fietsten ieder in een andere richting weg.

Grappig, ik had eerder die dag een zelfde soort gesprekje met een collega. Te warm...

Toen kwam het onweer en daarmee dramatische luchten en harde regen. Heerlijlk!

Ik zat op mijn balkon tot ik doorweekt was. Ik ging naar binnen en keek door het raam naar de plassen op straat zonder me af te drogen. Mijn natte kleding en haar voelde fijn. Ik stelde me voor hoe die kinderen na de bui weer naar buiten zouden komen, over de dampende straat door de plassen zouden fietsen en zich helemaal nat zouden laten spetteren. Stiekem zou ik dat zelf ook wel willen doen om te vieren dat de hitte voorbij was. 

Ik voelde mijn energie terugstromen. Ik zette muziek aan, deed een dansje in mijn woonkamer en daarna tekende ik dit beeld: 

Hield jij ook zo van buitenspelen? Wat deed je het liefst?

Liefs, Laura

Lees hier mijn andere blogs:

Koeiendans

Heerlijke herfst

Draken en heksen

Kerstgroet

Lieveheersbeestje op zoek naar geluk 

Simpel leven 

Bloemen