Kerstgroet
Toen ik op de pabo zat leerde ik een oude kersttraditie kennen: Wichtelen.
Eén van de docenten vertelde een mooi verhaal over een Scandinavische boerenfamilie, die het zwaar had in de koude wintermaanden. Hoe het verhaal precies ging weet ik helaas niet meer, maar het kwam er op neer dat er een kabouter (wichtel) was die de familie hielp door ze het leven net iets makkelijker te maken, zonder dat de familie dat wist. Hij warmde bijvoorbeeld de laarzen op voordat de boer naar buiten ging of hij repareerde iets dat stuk was, nog voordat de familie wist dat het stuk was. De wichtel hoefde daar niets voor terug, maar toen de familie ontdekte wat hij allemaal voor ze deed waren ze erg dankbaar.
De traditie die bij dit verhaal hoorde was dat we door lootjes te trekken één willekeurig persoon toegewezen kregen om te helpen op een manier die deze persoon goed kon gebruiken.
Het idee om het iemand net iets makkelijker te maken zonder dat diegene daar iets van weet inspireerde mij.
Nu is het vijftien jaar later en nog steeds denk ik ieder jaar met kerst weer even aan het verhaal van de boerenfamilie en de kabouter.
Dit jaar ben ik mensen vergeten. Dat vind ik niet tof van mezelf.
Maar wichtelen gaat niet over spijt, het gaat over wat je wel doet en over een soort magische verbinding. Zo vat ik het in ieder geval op.
Als ik nu kind zou zijn in een magische wereld zou ik overal kleine lichtjes ophangen waar je je aan kan warmen en die je laten weten dat de wereld een fijne plek kan zijn, ook nu.
Ik wens je een warme kersttijd toe!
Liefs, Laura
23-12-2020
Lees hier mijn andere blogs:
.jpg/picture-200?_=1731a648898)
Mijn werk bekijken
Blog
Werkwijze en prijzen
Contact