Laura Herwig
illustratie

Heerlijke herfst

Het is weer langzaam donkerder aan het worden, najaar. Ik houd daar wel van. Onstuimig weer, bladeren aan de bomen kleuren steeds warmer tot ze bruin zijn en een zacht knisperend kleed maken op de grond. De geur van mos en paddenstoelen, zwarte takken tegen een donkerblauwe lucht. Wolkjes van je adem die zich mengen met de vroege ochtendmist en spinnenwebben met dauwdruppels. 

Ik maak vaak lange wandelingen en fietstochten door het bos in dit jaargetijde. Ik voel de kou en laat me nat regenen. Ik loop dwars door de modder en dan kom ik weer thuis. Heerlijk, die kilte tegenover de warmte van een lekker dikke trui, een warme deken, een kop thee. Ik steek een kaarsje aan.

Het voelt een beetje duister in mij. Om daaraan te ontsnappen werk ik hard. Ik doe ik mijn best om kalmte uit te stralen. Mijn huis is keurig opgeruimd en ziet er gezellig uit, zo lijkt het niet zo koud en leeg. Het is prima. 


En dan gebeurt er iets kleins, iets dat niet past in mijn overzichtelijke glazen wereld, waardoor deze implodeert en de storm binnen waait. 

Wat is eigenlijk de binnenwereld en wat de buitenwereld in dit verhaal? 

Ik realiseer me dat ik deze herfst nog niet één wandeling of fietstocht heb gemaakt. 

Het is tijd om de herfst in te gaan en om het leven te omarmen, licht en duister, kalmte en storm, warm en koud en alles wat daartussen zit. 

Ga je mee struinen?

Liefs, Laura

13-10-2021


Lees hier mijn andere blogs: 

Koeiendans

Draken en heksen

Kerstgroet

Lieveheersbeestje op zoek naar geluk 

Simpel leven 

Na zonneschijn komt... regen!

Bloemen